Hastalık ertesi yıla bulaşık toprak ve hastalıklı bitki artıkları ile geçer. Sporlar kış şartlarına çok dayanıklıdır. Klamidosporlarm bilhassa kumsal geçirgen ve sıcak topraklarda 8 yıl canlı olarak kaldığı saptanmıştır. Hastalıklı bitki artıklarını yiyen hayvanların sindirim organından da sporlar canlılıklarını yitirmeden geçerler. Gübre ile tekrar tarlaya taşınıp enfeksiyon kaynağı olabilirler. Kışlamadan sonra sporların hepsi aynı anda çimlenmez. Bir kısmı çimlenmeden daha sonraki yıllara kalabilir. Çimlenen klamidospor ve sporidia ancak 3-4 yaprak devresinde (40-60 cm. boyunda) olan bitkileri enfekte edebilir. Fide devresinde bitkinin fizyolojik ve morfolojik yapısından ileri gelen bir mukavemetle enfeksiyon olmaz. Yaşlı bitkilerin enfekte olması da oldukça güçtür. Enfeksiyon çeşitli mekanik yollarla özellikle rüzgarla bitki üzerine taşınan sporların çim borularının epidermis hücresinin zarından, stomatlardan ve ayrıca böcek, insan ve hayvanların açtığı yara ve eziklerden içeri girmesiyle olur. Hastalığın gelişmesi çevre koşulları ve bitkinin büyüme durumu ile ilgili olarak seyreder. Yağış hastalığın gelişmesinde önemli bir etkendir. Orantılı nem önemli değildir. Yağışların yaz başına kaydığı yıllarda hastalık daha çok görülür. Hafit yağış ve yağıştan sonraki kuru güneşli veya hafif bulutlu günler mısır rastığı gelişmesine etkili olur. Kurak bölgelerdeki sulama da hastalığı teşvik eder. Fungusun enfeksiyonu ve gal gelişmesi için en uygun sıcaklıklar 18-21 °C olarak saptanmıştır, inkubasyon periyodu koşullara bağlı olarak 11-21 gün olarak değişir. Sekonder enfeksiyonlar hem toprak yüzünde bir sene önceden kalmış sporlarla nemde yeni oluşmuş, olgunlaşarak dağılmış gallerdeki sporlarla olmaktadır. Enfeksiyon tamamen lokaldir. Bitkinin gelişmekte olan olgunlaşmamış dokularından iklim koşullarına bağlı olarak enfeksiyon olabilir.