Günlerdir et ve süt fiyatlarındaki artış kamuoyunun gündeminde. Tarım Bakanlığı besicileri, besiciler bakanlığı, yani anlayacağınız herkes birbirini suçluyor. Ancak ortada bir gerçek var ki, tarım ve hayvancılık konusunda önümüzde katedeceğimiz uzun, ince bir yol var. Bence Tarım Bakanlığı ile besiciler birbirini suçlayacağına, oturup çözüm yolu bulsunlar.

Hayvancılık ülkesi olan Türkiye’de maalesef hayvancılık gün be gün bitiyor. Et ithal etmek isteyenlerin iştahı da kabarıyor. Amaçları; önce ithalat iznini koparıp, sonra ’daha ucuz’ diye et ithal etmek. Türkiye’deki hayvancılığı öldür, sonra da ithal et fiyatını üçe-dörde katla. Oh ne güzel hayat.

Türkiye’deki hayvancılığın gelişmesi için ‘Biz neler yapıyoruz?’ dersiniz. Şimdi size aktaracağım bir olay ile hayvancılığın gelişmesi önündeki bürokratik engelleri görürsünüz.

Iğdır’da Kazım Karabekir Devlet Üretme Çiftliği vardı. Yıllarca Türk tarım ve hayvancılık sektörüne katkı sağladı. Şimdi 200 bin dönüm arazisi olan bu çiftlik kaderine terk edilmiş. Dört yıl önce bu çiftlik ihaleye çıktı. Hayvancılık yapmak isteyen firmalar, bölgenin zor koşullar altında bulunması, pazara uzak olması ve riskli bir bölge olması nedeniyle çok fazla ilgilenmediler. Buna rağmen 3’ü yerli firmalardan olmak, bir tanesi de ABD vatandaşı olup orada yaşayan, ancak orjini Karslı olan bir kişi bu çiftliği almak için müracaat ediyor. ABD’li vatandaş yeri görmeden, sanal ortamdan müracaat ediyor.

TİGEM’e ait bu çiftlik ihalesinde ABD vatandaşı en yüksek teklifi veriyor. İkinci sırada da hayvancılık işi ile uğraşan Ethem Sancak-Ata Grubu, üçüncü, dördüncü sırada da bölgesel daha düşük teklifler geliyor. ABD vatandaşı ihaleyi kazanınca, 200 bin dönüm çiftlik sahibi olacak diye heyecanla Iğdır’a gelince hayal kırıklığına uğruyor. Çünkü ABD’deki çiftlik gibi hayal kurmuş. Hem bölgenin hem de arazinin durumunu ve piyasayı öğrenince, teminatını yakıp ABD’ye geri gidiyor.

İkinci sırada bulunan firma Tarım Bakanlığı’nın yolunu tutuyor. Teklifleri de şu:“Biz bu arazide Angus ırkı damızlık besi hayvanı ithal etmeyi ve bu hayvanlarla birlikte çevreden alınacak hayvanlarla besicilik yapmayı ve koyunculuk yapmayı planladık. TİGEM’in de projemizde ortak olarak yer almasını istiyoruz.” Bu proje ile yöredeki damızlık besi hayvanı kalitesini yükselterek kazançlı besi hayvancılığı yapma konusunda örnek olacaklar.

İhaleye katılan ve ülkedeki en tecrübeli hayvancılık şirketlerinden ikisinin oluşturduğu bu girişimciler, ikinci oldukları için ihalenin kendilerine verilmesini beklediler. Ancak boşa beklediler. Her ay maaşını alan, makam odasında ve makam otosunda keyif çatan kimi bürokratlar “Ne gereği var canım, ben bu ihaleyi iptal ediyorum” dedi. Onların cebinden giden bir şey yok ki. “Ülkede et sıkıntısı mı olacak, bu çiftliğin başı boş kaderine terk edilmesi bir yana her yıl dünyaca para devletin bütçesinden mi gidecek?”onu ilgilendirmiyor. Ve ihale iptal edildi.

Iğdır Çiftliği şimdi ne durumda dersiniz? İşletme her yıl 1.5 milyon TL zarar ediyor. Kaderine terk edilmiş. Bir bölümüne TOKİ lojman yapıyor. Ne gerek var hayvancılık yapmaya? Anladınız mı şimdi neden et fiyatları yükseliyor?

http://haber.gazetevatan.com/haberdetay.asp?tarih=19.02.2010&Newsid=288409&Categoryid=4&wid=153