Cumhuriyetimizin kurulmasından bu yana 83 yılda işlenen tarımsal alanlar 6,6 milyon hektardan 27,5 milyon hektara yükselerek dört kat artmıştır. 1948‘de Marshall Planının ülkemizde uygulamaya konulmasıyla tarımda son derece hızlı bir makineleşme sürecine girilmiştir. Günümüzde, traktör parkımız 1 milyonu, gübre kullanımı 5 milyon tonu, tarımsal ilaç kullanımı ise 30 bin tonu aşmış bulunmaktadır. Bugün ülkemizde ekonomik olarak sulanabilir durumda olan 8,5 milyon hektar alanın 4,9 milyon hektarı (%58‘i) sulanabilir durumdadır. Tarımsal üretimimizin bazı ürünlerde önemli artış göstermesinde,  kamu ve özel sektörün tarımsal mekanizasyon, yağmurlama ile damlama sulama yöntemleri, gübreleme ve vasıflı tohumculuk konularında yaptığı başarılı çalışmalar önemli rol oynamıştır.

Ülkemizde çiftçilerimizin traktör kullanmaya başlamaları ile birlikte tarla arazisi olarak kullanılan alanlarda büyük artışlar olmuş ve günümüzde tarla alanları artık son sınıra ulaşmıştır. Bu nedenle ülkemizde tarla tarımı yapılan yerlerde üretimi arttırmanın sadece bir tek yolu kalmıştır. O da birim alandan alınan verimin arttırılmasıdır. Yapılan bilimsel araştırmalar birim alandan alınan verim artışına çeşitli faktörlerin etki ettiğini göstermektedir.

Tarımla uğraşan üreticilerimiz bitkisel üretimde birim alandan arzulanan yüksek ve kaliteli verime ulaşabilmek için;

·        Bölgelerine uygun verim potansiyeli yüksek çeşitlerin ekimine,

·        Topraktaki su, besin ve organik maddelerini koruyan ekonomik tohum yatağı hazırlığına,

·        Tavlı tohum yatağına zamanında ekim yapılmasına,

·        Toprak analizine göre ekonomik optimum seviyede gübrelemeye,

·        Gübrelemede fosforlu ve potasyumlu gübreleri ekim öncesi toprak altına karıştırmaya,

·        Azotlu gübrelerin ikiye veya üçe bölünerek, doğru yöntemle, doğru zamanda toprağa vermeye,

·        Yabancı otların dar veya geniş yapraklı olmasına göre zamanında, uygun ilaçla ve uygun dozla mücadeleye,

·        Yabancı ot ilaçlama makinelerinin ayarlı olmasına,

·        Bitki tüne göre solgunluk, pas ve  külleme gibi hastalıklarla zamanında mücadeleye,

·        Görülebilecek zararlılarla mücadeleyi zirai mücadele teknik talimatları doğrultusunda yapılmasına,

·        Hasadın zamanında, dijital olarak tane kayıplarını gösteren modern biçer döverler ile yapılmasına dikkat etmelidirler.

2. Tarımda Üretimi Artırmada Kaliteli Tohumluğun Önemi:

Üreticilerin uyguladıkları modern yetiştirme tekniği yöntemleri ile arzulanan yüksek verim ve kaliteye ulaşabilmeleri daha işin başında iyi çeşit ve iyi tohumluk seçimine gereken önemi vermeleri ile mümkündür. İyi tohumluk bitkisel üretimde başarılı olmanın ilk ve en önemli şartıdır. Verimli bir tohumluğun kullanılması ile toprak işleme, gübreleme ve sulamadan en etkili şekilde faydalanılır. İyi tohumlukla iyi çeşidi birbirinden ayırmak çok önemlidir. Bir bölgede yetiştirilen ve iyi çeşit olarak nitelendirilen bir çeşide ait tohum şayet istenilen tohumluk özelliklerine sahip değilse hiçbir zaman iyi tohumluk olarak adlandırılamaz.

İyi ve kaliteli tohumluk, dendiği zaman tohumluk değeri yüksek olan tohumluk anlaşılır. İyi bir tohumlukta fiziksel, biyolojik ve genetik değerlerin yüksek olması istenir. Tohumluğun fiziksel değeri ile kastedilen tohumluğun içinde buluna saf tohum, diğer tohumlar, cansız yabancı maddeler, ot ve zararlı ot tohumları, diğer çeşitler, diğer ürünler ve hastalıklı tanelerin miktarıdır.

Tohumluğun içindeki saf tohumluk, oranını düşüren saydığımız bu diğer çeşitlerin, diğer ürünlerin ve yabancı ot tohumlarının mevcudiyetinin artması tohumluğun salığının azalmasına neden olur ve tohumluğun değerini düşürür.

Tohumluğun biyolojik değeri, ile kastedilense tarlaya ekilen tohumun kaç bitki meydana getireceğinin tespit edilmesidir. Bilindiği gibi tarlaya ekilen her tohum yeni bir bitki meydana getirmeyebilir. Tohumluğun biyolojik değeri tespit edilirken tohumluğun çimlenme ve sürme değerleri belirlenir. Şayet tohumlar iyi gelişmemişse tohumluğun çimlenme ve sürme hızları ve güçleri azalabilir. Kullanılan tohumlar önceki yıllarda hasat edilmişlerse yine çimlenme ve sürmelerinde bir düşüş beklenmelidir.

3. Tohumluk Seçiminde Dikkat Edilecek Hususlar:

Tohumluklar seçilirken tohumların;

·        Saf olmasına,

·        Karışık, içinde yabancı ot, zararlı ot tohumları ve hastalıklı taneler bulunmamasına,

·        Kendi ürünümüzden tohumluk ayırıyorsak bu tohumluğun selektörden geçirilip ilaçlanarak  ekilmesine,

·        Ekilen tohumluktan iyi bir çimlenme ve çıkış sağlayabilmesi için tanelerin gelişmelerini tamamlamış olmalarına,

·        Mümkün olduğu kadar aynı yıl hasat edilmiş ürünlerin tohumluklarının kullanılmasına,

·        Eski yılların tohumları kötü şartlarda depolanmışsa tohumların çimlenme ve sürme güçlerinde azalma olacağından kullanılmamasına gereken özen gösterilmelidir.

4. Tohumluğun Genetik Değeri:

Tohumluğun genetik değeri denince söz konusu tohumluğun genetik olarak belirlenen kapasitesini ifade eder. Tohumluğun genetik değeri o tohumluğun sahip olduğu kapasiteyi gösterdiği için tohumluk seçiminde mutlaka göz önüne alınması gereken bir özelliktir. Çünkü genetik kapasitesi düşük olan bir tohumluk seçildiğinde en uygun yetiştirme teknikleri ve zirai mücadele yöntemleri uygulansa dahi tohumluğun genetik kapasitesi düşük olduğundan verim artışı sınırlı kalacaktır. Buna karşılık baştan eğer genetik potansiyeli yüksek bir çeşidin tohumluğu kullanılırsa uygun yetiştirme yöntemleri ve zirai mücadele tekniklerinin de uygulanması ile çeşidin genetik kapasitesine ulaşılabilir ve önemli oranlarda verim artışı elde edilebilir.

Bir tohumluğun en önemli genetik değerleri;

·        Yüksek verim kapasitesi olması,

·        Pazarın istediği kaliteye sahip bulunması,

·        Her yıl istikrarlı (stabil) verim vermesi,

·        Yetişme süresi olarak istenen erkenciliğe sahip olması,

·        Kışa, kurağa, hastalık ve zararlılara karşı dayanıklı olması anlaşılır.

4. Hibrit Tohumluklar:

Ayçiçeği ve mısır gibi tarla bitkileri yetiştiriciliğinde büyük oranda hibrit tohumluklar kullanılmaktadır. Hibrit tohumlukların elde edilmesinde verim, kalite ve hastalıklara dayanıklılık açısından uygun ana ve baba hatlar kullanılmaktadır. Farklı ebeveyn bitkilerin melezlemesi ile elde edilen tohumluklarda yüksek hibritlik oranı  ve melez azmalığı tercih edilmektedir.

Hibrit çeşitlerin tohumlukları ekildiğinde tarlada bitkilerde çıkış, büyüme, çiçeklenme ve hasat olumuna gelme gibi gelişeler aynı zamanda olmaktadır. Mütecanis gelişme hibrit çeşitlerde sulama, ilaçlama ve hasat zamanı gibi konularda büyük kolaylıklar sağlamaktadır.  

5.Sonuç:     

Değerli çiftçi kardeşlerimiz, öncelikle seçeceğiniz tohumluklarda bölgenize iyi uyum sağlamış, verimli, kaliteli, hastalık ve zararlılara dayanıklı çeşitlerin sertifikalı tohumluklarını tercih etmelisiniz. Çünkü sertifikalı tohumluklar yukarıda geniş olarak değindiğim fiziksel, biyolojik ve genetik değerleri yönünden incelenmiş tohumluklardır. Ülkemizde sertifikalı tohumluk dağıtımı Tarım Orman ve Köy İşleri Bakanlığı’na bağlı Tarım İl ve İlçe Müdürlükleri, Tarım İşletmeleri Genel Müdürlüğü, Tarım Kredi Kooperatifleri Genel Müdürlüğü, Türkiye Zirai Donatım Kurumu Genel Müdürlüğü, Çiftçi Birlikleri ve Özel tohumculuk kuruluşları tarafından yapılmaktadır. Sertifikalı tohum temin etmek için söz konusu bu kuruluşlara başvurmanız yeterlidir.

tarimsalpazarlama.com