Müslümanlar 30 gün süren oruçtan sonra yeme-içme rahatlığını bayram yaparak yaşayacak. Üç günlük şeker bayramı başlıyor.

Bu bayramın  belli adı yoktur. Çok kişi Ramazan Bayramı der.

İstanbullular Şeker Bayramı olarak adlandırır.

Ramazan Bayramı ile ilgili olarak Müslümanların kitabı Kuran-ı Kerim'de bir açıklama yoktur.

Kuran-ı Kerim'de "bayram" ifadesi sadece bir surenin bir ayetinde bir kelime olarak yer alır. "Maide" suresinin 114 numaralı ayetinde:

"Meryem oğlu İsa, 'Allah'ım! Rabbimiz! Bize ve bizden sonra geleceklere bayram ve Sen'den bir delil olarak bir sofra indir. Bizi rızıklandır.

Sen rızık verenlerin en hayırlısısın' dedi" ifadesi vardır.

Din bilginleri bu anlatımın "İsa'nın son yemek sofrasıyla ilgili bir anlatım" olduğu şeklinde yorum yaparlar.

Ramazan ve Kurban bayramlarıyla ilgili düzenlemeler "hadisler"e dayanır.

Hadislerde nakledildiğine göre, Hazreti Muhammed, Mekke'den Medine'ye hicret ettiğinde Medine'de yaşayan İran asıllıların "Nevruz" ve "Mihrican" kutlamalarından etkilenmiştir. Bu folklorik kutlamaların İslam cemaatinde "ümmetin tevhidi"ne ters düşeceğini görerek, Ramazan ve Kurban kutlamalarının bu kutlamaların yerini almasını buyurmuştur.

Osmanlı döneminde bayram merasim ve şenliklerinin bir kanun ile tanzimi Fatih Sultan Mehmet Han'ın eseridir.

Osmanlı dönemindeki bayramları nakleden belgelerde, sadece saraydaki kutlamalarla saraya bağlı askeri ve mülki erkânın ve de saray çevresindeki zengin sınıfın merasim ve şenlikleri anlatılır. Halkın bayramından genelde söz edilmez.

Açık anlatımıyla Osmanlı döneminde bayramlar belli bir çizginin üzerinde yaşayanların, varlıklıların bayramı olarak benimsenmiş, bu üst ve üstün grubun, fakirleri, güçsüzleri hatırlama, onlara gıda ve para yardımı yapma vesilesi olarak değerlendirilmiştir.

Zamanla sarayın, varlıklı askeri ve mülki çevre ile saraya bağlı zengin çevrenin dağılması, bayram kutlamalarının halka yayılmasını sağlamıştır.

Ramazan ayından sonraki üç bayram gününün "Şeker Bayramı" olarak adlandırılması da Osmanlı döneminde "âdet" olmuştur.

Sarayın, ramazanın on beşinden sonra askerlere tepsi tepsi baklava göndermesi, oruç sonunda insanların tatlı yemesi, oruç dönemi tamamlandıktan sonraki kutlamalarda insanlara şeker ikram edilmesi, çocukların bayram harçlığını alır almaz şekercilere koşması nedeniyle bu bayram "Şeker Bayramı" olarak anılmaya başlanmıştır.

Sayın Müslüman kardeşlerim. Bayramın coşkusunu hissedebilmek için bayramın "vecibeleri"ni unutmayınız.

Önce kinden, nefretten arınınız. Dargınlıklara, kırılganlıklara son vermek için bu bayram vesile olsun. Ölmüşlerinizi, hayattaki büyüklerinizi hatırlayınız.

Çevrenizde sizden ilgi bekleyenleri maddi ve manevi ilginizle sevindiriniz. Güçsüzlere yardım ediniz. Bütün bunları gösteriş için değil, duyarak, hissederek yaparsanız, işte o zaman "bayramı yaşamış olursunuz".

Dini günlerde dini bayramlarda Sayın okuyucularımı bilgilendirmek için  belki aynı konuları tekrarlıyorum ama, günümüzün hay-huyu, ekonomik ve sosyal dertleri arasında dinimizin temel ilkelerini, adetlerimizi unutmamamıza belki katkıda bulunurum diye bunları yazıyorum.

Tüm okuyucularımın  bayramlarını kutlarım..