Rendelenmiş havuç, toz şeker ve su... İşte cezeryenin üç ana malzemesi.

Bizde cezerye denince akla Mersin gelir ama bu lezzetli tatlının anavatanı Ortadoğu’dur. Bunun en büyük kanıtı da “cezerye” adıdır. Çünkü havucun Arapçası “cezer”dir.

Havuç rendelenir, yaklaşık yarısı kadar ağırlıktaki toz şeker ve şekeri eritebilecek kadar suyla macun kıvamına gelinceye kadar pişirilir.

İçine, isteğe bağlı olarak ceviz ya da fındık eklenip düz bir yüzeye yayılır. Üzerine bolca hindistancevizi serpildikten sonra soğuması beklenir. Soğuyan cezerye kare kare dilimlenir ve artık ikram edilmeye hazırdır.

Kuruyemişçi dükkanlarında “havuç lokumu” adıyla da satılan cezerye, Mersin’de ceviz ve hindistancevizi kullanılarak yapılıyor ama her ürünün onlarca çeşidini bulabileceğiniz süpermarketlerde cezeryenin de değişik malzemelerle yapılmış pek çok çeşidine rastlamanız mümkün.

LEMİS

Yoğurma kabında ortası havuz gibi açılan unun üzerine tuz eklenir ve su azar azar ilave edilerek yoğrulur. Kulak memesi yumuşaklığında bir hamur elde edilir.

Hamurdan yumurta büyüklüğünde bezeler yapılır ve üzeri nemli bezle örtüldükten sonra 30 dakika dinlenmeye bırakılır.

Bir tarafta ince ince doğranmış ıspanaklar yıkanıp süzülür. Soğanlar ince ince kıyılır ve tereyağında kavrulur. Sararınca, ıspanak ilave edilip tuz ve karabiber serpilir. 5-6 dakika daha pişirildikten sonra soğumaya bırakılır.

Dinlenen hamur bezeleri unlanmış tezgâhta yemek tabağı büyüklüğünde (25-30 cm çapında) ince olarak açılır. İçine hazırlanan harçtan 2 yemek kaşığı kadar yayılan yufka ikiye katlanıp “D” şekli verildikten sonra parmak uçlarıyla hafifçe kenarlarına bastırılarak kapatılır.

Sac üzerinde veya teflon tavada yağsız olarak iki taraflı pişirilir. 

Lemis, her iki tarafına da tereyağı sürüldükten sonra sıcak olarak sofraya getirilir.

Malzeme listesi

Hamuru için;

- 4 su bardağı un

- 1,5 bardak su

- 1 tatlı kaşığı tuz

İç harcı için;

- 1 kg ıspanak

- 3 yemek kaşığı tereyağı

- 3 baş soğan

- 1 çay kaşığı tuz

- 1 tatlı kaşığı karabiber